Hoofdstuk 1

Veertig dagen eerder

De deur valt met een klik in het slot en dempt de dreunende muziek op de achtergrond. Op dat moment hoor ik het. Gekreun. Het is een diep, grommend geluid, zeker weten van een man. Mijn blik schiet naar het eerste hokje aan mijn linkerkant en door de opening onder de deur kan ik zien dat er twee mensen in het hokje zijn. En eentje ervan zit op haar knieën.
Dat is echt ranzig.
Wie wil er in godsnaam seks hebben in een openbaar toilet?
Ik loop vlug door naar het laatste hokje aan de rechterkant — zo ver mogelijk bij het gekreun vandaan. Eenmaal binnen trek ik de rok van mijn jurk omhoog, mijn slip omlaag en ga boven de toiletpot hangen. ‘Niets aanraken, niets aanraken,’ fluister ik tegen mezelf, terwijl ik mijn uiterste best doe om stabiel boven de pot te blijven hangen. Die dragonfruit-cocktails zijn behoorlijk naar mijn hoofd gestegen.
Het lukt me om zonder iets aan te raken – en zonder over mezelf heen te plassen – het toilet weer te verlaten. Als ik naar de wasbakken loop, vliegt de deur van het eerste hokje aan de linkerkant open. Hoe vaak ik ook met mijn ogen knipper, het beeld voor mijn neus verandert niet. Josh is zijn jeans aan het dichtknopen en de brunette in het toilethokje veegt met haar duim langs haar onderlip. De rode kleur van haar lippenstift heeft sporen achtergelaten op de hals van Josh — en waarschijnlijk ook nog op andere plekken.
Gadverdamme.
Zodra hij mij opmerkt, zakken zijn mondhoeken naar beneden en worden zijn ogen groter. ‘Jade, ik… fuck.’ Hij drukt zijn handpalmen tegen zijn voorhoofd en wrijft daarna een paar keer over zijn gezicht. ‘Wil je hier alsjeblieft je mond over houden?’
Ik staar hem zwijgend aan, niet wetend wat ik moet zeggen. Wil ik dit voor me houden? De vraag is eigenlijk of ik het voor me kan houden. ‘Ik eh… ik denk niet dat ik… wat de fuck, Josh?!’
‘Ik weet het. Ik weet niet w—’ De brunette onderbreekt hem, door haar hand op zijn schouder te leggen, waardoor zijn aandacht zich naar haar verplaatst. Ik hoor dat ze hem vraagt of ik zijn wife ben, dus die bimbo weet gewoon dat hij getrouwd is. ‘Wij zijn wel klaar,’ antwoordt hij in het Engels tegen haar, terwijl zijn blik op mij gericht is. Hij kijkt haar alleen nog even kort aan, als hij zegt: ‘Tyf op.’
De brunette is nu net zo verbijsterd als ik. ‘Praat je zo tegen alle vrouwen die je net nog hebben afgelebberd?’ vraag ik, terwijl de vrouw met een moordende blik op Josh richting de wasbakken loopt. Het verbaast me dat ze haar handen wast, aangezien ze net vieze dingen heeft gedaan in de meest ranzige ruimte op aarde. ‘Of is dit het moment waarop je mij gaat vertellen dat dit iets eenmaligs was?’
‘Bemoei je er niet mee.’ Hij beent langs me en gaat voor de wasbak staan die het verst verwijderd is van de brunette, alsof hij plots bang is dat ze hem besmet met een of andere ziekte. Beetje laat, Josh. Hij draait de kraan open en strijkt met zijn vingers wat water door zijn normaal zo netjes gekamde haren. Zelfs zijn uiterlijk verraadt wat hij zojuist gedaan heeft. ‘Wat?’ snauwt hij, als hij in de gaten heeft dat ik via de spiegel naar hem kijk. ‘Zeg het maar, Jade. Jij moet dit vast allemaal door vertellen, als de fucking moraalridder die je altijd bent.’
Mijn wenkbrauwen bewegen omhoog, door de onbeschofte toon die hij nu tegen mij aanneemt. Het lijkt verdorie wel alsof ik degene ben die zojuist met een vreemdeling stond te rotzooien. ‘Als je wil dat ik mijn mond houd, dan is het misschien slim om niet zo tegen me te bitchen.’
Hij schudt sissend zijn hoofd. De brunette mompelt nog iets wat ik niet kan verstaan in zijn richting – het klinkt allesbehalve vriendelijk – en verlaat daarna de ruimte. ‘Ik ga je niet smeken, Jade,’ zegt hij uiteindelijk, als ik zelf naar een van de vrije wasbakken ben gelopen en mijn handen grondig met zeep was. ‘Als jij het wil vertellen, dan moet je dat vooral doen. Als jij hun vakantie wil verpesten, dan—’
‘Aha,’ onderbreek ik hem met een grote, zelfvoldane glimlach. ‘Ik vroeg me al af waar dat addertje bleef. Je probeert het nu dus zo te draaien, zodat ik me schuldig ga voelen over iets wat jij hebt gedaan?’ Ik grinnik en steek mijn handen onder het koude water, om de zeep er vanaf te spoelen. ‘Gaat niet gebeuren.’
‘Ik zal je uit je droom helpen, Jadie, want het boeit me geen fuck hoe jij je voelt.’ Hij draait zich een kwartslag en slaat zijn armen over elkaar. ‘Wat mij wel iets boeit, is dat je een heleboel voor Liam en Lila gaat verpesten, alleen maar omdat jouw morele kompas de verkeerde kant op wijst.’
Ik snuif en schud de waterresten van mijn handen. ‘Er is helemaal niets mis met mijn morele kompas. Ik ben niet degene die mijn partner bedriegt met een of andere sloerie.’ Zodra mijn handen aanvaardbaar droog zijn, pak ik het flesje desinfectiegel uit mijn handtas en klik de dop eraf. ‘Ik denk dat Liam en Lila niet je grootste zorgen moeten zijn nu. Hoe zit het met Emelie? Je bedriegt háár.’
‘Denk vooral dat je alles weet, wijsneus.’ Hij draait zijn hoofd, om nog een korte blik in de spiegel te werpen en een hand door zijn donkerblonde haar te halen. Met een snode glimlach veegt hij over zijn hals, op de plek waar zijn hals gekleurd wordt door de lippenstift van de brunette. ‘Jij moet nog een hoop leren over volwassen relaties. Daar ben ik tijdens deze vakantie wel achter gekomen. Doen jullie ook wel eens iets anders dan ruzie maken?’
Auw. Die opmerking doet pijn, want ik vind het verschrikkelijk dat Liams familie tijdens deze vakantie voortdurend getuige is van onze ruzies. Gelukkig heb ik wel, zoals altijd, mijn weerwoordje klaar. ‘Als dat nodig is om te voorkomen dat hij…’ Ik zwaai met mijn hand op een neer voor Josh. ‘dit soort dingen doet, dan maak ik gráág ruzie met hem.’
Hij grijpt mijn zwaaiende hand vast en knijpt zo hard in mijn vingers, dat ik heel even bang ben dat hij mijn botten zal breken. De groene ogen die me pissig aankijken voelen vertrouwd, omdat ze exact lijken op die van Liam. ‘Blijf vooral denken dat dat helpt.’ Als hij me weer loslaat, voel ik mijn vingers tintelen. Hij werpt me nog een minachtende blik toe, voordat hij wegloopt. ‘Was je handen maar opnieuw, Jadie, want je wil niet weten waar die van mij zijn geweest.’
Mijn mond valt open en er schiet een huivering over mijn ruggengraat, terwijl ik toekijk hoe Josh met zijn nonchalante loopje de toiletruimte verlaat.
Wat een lul.
Ik snel meteen naar de wasbak en voer mijn handenwas-ritueel nog een keer uit. Water-zeep-water-desinfectie. Vervolgens verlaat ik de ruimte door met mijn elleboog de deurklink omlaag te duwen.
Als ik terug loop naar de loungeruimte – waar Liam en de rest van zijn familie zitten – blijf ik heel even van een afstandje naar hun kijken. Eerlijk is eerlijk, ze zien er dolgelukkig uit. Vele malen gelukkiger dan mijn familie eruit zou zien als wij hier allemaal zouden zijn. Josh heeft zijn arm om Emelies schouders geslagen en zij leunt met haar hoofd tegen zijn borst. Ze zijn aan het kletsen en kijken ondertussen vol trots naar een lachende Liam en Lila, die de tijd van hun leven lijken te hebben met het blind proeven van de kleine hapjes die op onze tafel staan.
Toen ik net nog bij hun zat was de sfeer niet zo goed en ik durf te wedden dat het zal omslaan, wanneer ik me weer bij hun voeg.
Ik loop vertwijfeld naar de tafel en neem stilletjes plaats op de lege plek naast Liam. De blik van Josh probeer ik te negeren, want ik voel me al rot genoeg zonder zijn priemende ogen. ‘Hey, ik eh… ik denk dat ik alvast terugga naar het hotel,’ zeg ik zacht tegen Liam.
Zijn zuchtende uitademing is gevuld met een en al frustratie. Lila wiebelt ongemakkelijk heen en weer, omdat ze de bui al voelt hangen. ‘Ik heb nog geen zin om te gaan, Jade.’
‘Ik vraag toch ook helemaal niet—’
‘Ik kan je toch niet in je eentje terug laten gaan?!’ snauwt hij, terwijl hij zijn biertje van tafel grist en de laatste slokken in een keer achterover gooit. Zijn reactie is feller dan ik gedacht had en door het volume dat hij gebruikt, krijgt wederom iedereen onze onenigheid mee. ‘Je verpest alwéér mijn avond. Bedankt.’
‘Maar ik—’
‘Weet je wat,’ onderbreekt Josh ons. Hij haalt zijn arm van Emelies schouders en komt overeind, waarna zijn hand voor mijn gezicht zweeft. Ik trek mijn neus omhoog, omdat ik niet van plan ben om die smerige tengels nog een keer aan te raken. ‘Kom. Ik breng je terug naar het hotel.’
‘Ik heb geen babysitter nodig,’ mompel ik en ik draai mijn hoofd opzij, zodat ik niet meer naar die bron van bacteriën hoef te kijken. ‘Ik blijf wel hier,’ besluit ik tegendraads.
Liam werpt me een korte blik toe, schudt vervolgens zijn hoofd en komt overeind. Hij verzamelt wat lege glazen van onze tafel en leunt vervolgens naar Josh. ‘Breng haar alsjeblieft terug. Ik word kotsmoe van dat wijf.’
Josh's blik is op mij gericht en hij grinnikt, omdat hij weet dat ik Liams woorden gehoord heb, ook al was dat niet de bedoeling.
Ik kan wel janken, maar in plaats daarvan sta ik in een ruk op, gooi mijn neus omhoog en verlaat zonder nog achterom te kijken de loungeruimte.