James

Ik ben zo lang doorgegaan, tot ze me smeekte om te stoppen en regelrecht in slaap viel. Dat was nadat ze zes keer was klaargekomen en haar lichaam uitgeput en trillend onder me lag.
Ik heb haar zonder condoom geneukt en ik vermoed dat ze dat niet eens in de gaten had. Misschien had ik dat niet moeten doen, maar ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik er spijt van heb. Ik wilde haar gewoon zo fucking graag helemaal voelen, zonder enige belemmering tussen ons in.
Na afloop mijn sperma uit haar te zien lopen was ook op een bizarre manier bevredigend. Aangezien ze al in slaap was gevallen, heb ik het met een doek weggeveegd, zodat ze er ook niet in de ochtend alsnog achter zou komen.
Nadat ik zeker wist dat ze in een diepe slaap verkeerde, ben ik weer op het balkon gaan zitten. Ik kon vannacht geen slaap vatten, want mijn hoofd was maar op één ding gefocust: afrekenen met die klootzak.
Ik kreeg Isabel vanochtend amper gewekt, want blijkbaar was haar lichaam nog steeds uitgeput door vannacht. Ik heb haar uiteindelijk naar de taxi gedragen en pas onderweg terug naar de haven, begon ze een klein beetje te ontwaken.
Er is gelukkig geen spoor meer te bekennen van Maya’s levenloze lichaam, want daar heeft Niko vannacht voor gezorgd. Ik heb geen idee wat hij met haar gedaan heeft, maar dat zal ik zo meteen wel te horen krijgen — zonder dat Isabel daarbij is.
'Ga maar alvast naar de slaapkamer,' geef ik aan als we mijn boot betreden. Ik vermoed dat ze waarschijnlijk nog wel even wil slapen, aangezien ze er nog steeds ontzettend moe uit ziet. Daarnaast moet ik Niko even onder vier ogen spreken. 'Ik kom er zo aan.'
Zodra ik ervan verzekerd ben dat Isabel naar de slaapkamer verdwenen is, zoek ik Niko buiten op het dek op. Hij ligt op een van de ligbedjes met een naakt meisje met geblondeerd haar, hoogstwaarschijnlijk een of ander hoertje.
'Stoor ik?' vraag ik, meer om aan te kondigen dat ik eraan kom, dan om daadwerkelijk te vragen of ik stoor. Zo te zien liggen ze slechts wat te rotzooien en zijn ze niet aan het neuken.
'Ja, je stoort,' krijg ik op een grommende toon terug, vergezeld door wat hoog gegiechel van het hoertje. Hij heeft zijn hoofd begraven - of doet althans een poging daartoe - tussen de kleine tietjes van het meisje. 'Kom over een uur maar terug.'
Ik geef hem een tik tegen zijn achterhoofd, waardoor hij geërgerd zijn hoofd naar me toe draait. ’Ik wil zo vertrekken.’
'Waarheen?' bromt hij.
'San Juan.'
Zijn wenkbrauwen trekken in een frons naar elkaar. 'Kom je daar niet net vandaan?'
'Ik heb daar nog wat dingen af te handelen.' Ik draai me voor de zekerheid om, om te kijken of Isabel niet alsnog van de slaapkamer af is gekomen. De kajuit ziet er leeg uit, maar alsnog praat ik uit voorzorg wat zachter. 'De klootzak die Maya heeft opgehangen woont daar.'
Niko geeft me een knikje, want ik hoef hem verder niet uit te leggen wat er moet gebeuren. 'Ik heb haar begraven,' geeft hij vervolgens aan. 'Ergens hier in de buurt.'
'W-wat?' roept het geblondeerde meisje bovenop Niko, terwijl ze achteruit deinst. 'Wie heb je begraven?'
'Prima,' antwoord ik kortaf, de paniekerige kreet van het hoertje negerend. 'Kan jij het eerste stuk varen? Dan kan ik eerst een paar uur slapen.'
'Wil je haar even lenen?' Hij geeft een knikje naar het meisje op zijn schoot, dat nog steeds een beetje verschrikt kijkt. Hij pakt haar kaak vast en knijpt hard in haar wangen, waardoor haar lippen van elkaar gedrukt worden en haar mond zich opent. 'Ze kan fucking lekker pijpen. Dan slaap je daarna als een roosje.'
'Geen interesse,' mompel ik hoofdschuddend, terwijl ik me omdraai om terug naar binnen te lopen. Dat smerige hoertje kan me op geen enkele manier bevredigen.
'Ah, ja… Ik was even vergeten dat je nu een fucking ring om je vinger hebt,' roept Niko me spottend en luid lachend na.
Ik hef mijn hand en steek mijn middelvinger op als reactie.
Wanneer ik de slaapkamer binnenkom, zie ik dat Isabel inmiddels alweer in slaap is gevallen, in dezelfde kleding als ze gisteren droeg. Zo te zien heeft ze alleen haar schoenen uitgetrokken en is ze vervolgens meteen in bed gaan liggen.
Ze kronkelt wat heen en weer en kreunt jammerend, alsof ze niet helemaal lekker ligt. Dat verbaast me niets, want haar strakke, witte rok zit helemaal verdraaid om haar lichaam.
'Isabel…' probeer ik eerst, om te kijken of ze misschien wakker wordt.
Uiteraard gebeurt er helemaal niets, dus ik neem op mijn knieën plaats op het bed, om haar van haar kleding te ontdoen — alsof dat een straf is. Ik kleed haar helemaal uit en draai haar daarna op haar rug, om even van dit geweldige uitzicht te kunnen genieten.
Ik kan me niet voorstellen dat ik ooit genoeg ga krijgen van haar heerlijke lichaam.
Mijn handen belanden - soort van automatisch - op haar perfecte borsten die ik zachtjes kneed, terwijl ik twijfel om haar wakker te maken en haar nog een keer te nemen. Ik vermoed dat ze dat niet eens erg zou vinden.
Ze kronkelt weer even en beweegt haar hoofd heen en weer. 'Niet,' murmelt ze zachtjes.
'Ben je wakker?' Ik leun voorover en draai met mijn tong een om een van haar tepels heen, om hem vervolgens mijn mond binnen te zuigen.
Ze begint heviger te kronkelen, waardoor ik steeds meer het vermoeden krijg dat ze wakker begint te worden. 'Nee,' fluistert ze bijna geluidloos. 'Nee…'
Ik verplaats mijn mond naar haar andere tepel en laat mijn rechterhand over haar buik afdalen naar beneden, richting haar heerlijke kutje.
'Stop,' murmelt ze weer. 'Joey, stop.'
Joey?!
Wie in gods-fucking-naam is Joey?!
Ik verlies binnen één tel volledig de controle en grijp haar schouders vast, om haar ruw overeind te trekken. Haar ogen schieten geschrokken open en ze kijkt me verdwaasd aan. 'Wie de fuck is Joey?!' blaf ik naar haar. 'Je gaat me verdomme NU zeggen wie hij is!'
'Wat?' piept ze. Haar stem trilt, evenals haar lippen. 'Waar heb je het over?'
'Je ligt hier fucking hard te kreunen, vanwege ene Joey!'
Ze schudt haar hoofd en tranen wellen op in haar ogen. 'Je doet me pijn!'
Dat kan me op dit moment helemaal niets schelen. Ik wíl haar zelfs pijn doen, net zoals ze mij verdomme pijn doet door die naam te kreunen. 'Wie. Is. Die. Fucking. Joey.' Ik ruk bij elk woord aan haar schouders, waardoor ze de hele tijd door elkaar gerammeld wordt.
'Niemand.' De tranen rollen inmiddels rijkelijk over haar wangen. 'Helemaal niemand.'
Ik geloof haar niet. Ze liegt tegen me en ik weet het zeker.
'Laat me alsjeblieft los,' smeekt ze me. 'Je doet me echt pijn.'
Ik duw haar hard naar achteren, waardoor haar hoofd op haar kussen belandt. Ze draait zich meteen snikkend om en begraaft haar gezicht in het kussen, met haar handen voor haar ogen. Ik ruk echter haar linkerhand weg en trek haar arm naar achteren, richting het hoofdeinde van het bed, waar de handboei nog steeds bevestigd is.
Ik maak de handboei vast om haar pols en zonder nog iets tegen haar te zeggen, storm ik van de slaapkamer af. Ik moet nu wel vertrekken, anders ben ik bang dat ik op het punt beland waarop ik haar vermoord. Ik ben verdomme nog nooit zo woedend op iemand geweest.

Het duurt maar liefst drie uur, voordat ik enigszins gekalmeerd ben. Mijn longen doen inmiddels gigantisch pijn, vanwege alle sigaretten die ik in de afgelopen vierentwintig uur gerookt heb.
Hoe meer ik nadacht over haar woorden - die zich op irritante wijze de hele tijd in mijn hoofd bleven herhalen - hoe meer ik het gevoel kreeg dat ik er gigantisch naast zat. Ze zei nee en stop, terwijl ik dacht dat ze een of andere seksfantasie had over die Joey. Misschien had ze wel een nare herinnering aan iets wat er in het verleden gebeurd is.
Als dat zo is, dan gaat die Joey - wie die klootzak ook is - eraan.
Ik moet er eerst achter komen wat er aan de hand is en er is maar één persoon die me daar antwoord op kan geven. Helaas heb ik diegene zojuist doodsbang gemaakt en het zou me niets verbazen als ze nu een hekel aan me heeft.
Isabel zit trillend aan het hoofdeinde van het bed, helemaal in elkaar gedoken en met haar hoofd verborgen achter haar haren. Fuck, ik ben echt een gigantische klootzak.
'Ik doe je niks,' geef ik meteen aan, maar ik betwijfel of dat nog wel bij haar binnenkomt. Ik loop voorzichtig op haar af en maak als eerste de handboei los. De hele tijd draait ze haar hoofd bij me vandaan, alsof ze me niet wil zien. 'Ik draaide door en dat had ik niet moeten doen. Het spijt me, echt…'
Alsof het nog niet moeilijk genoeg is om mijn excuses aan haar te bieden, moet ik nu ook nog een gesprek met haar gaan voeren over bepaalde dingen, waar ik absoluut geen held in ben.
'Wil je me vertellen over die Joey?' vraag ik op mijn meest vriendelijke en voorzichtige toon. Het kost me echter enorm veel moeite om zijn naam normaal uit te spreken. Zonder te weten wie hij is, haat ik hem namelijk.
Ze schudt haar hoofd, zonder me aan te kijken.
Ze heeft nog geen enkele keer aangegeven dat ze geen Joey kent, dus ik vermoed dat er daadwerkelijk een persoon in haar leven - of haar verleden - is met die naam. Ik heb alleen geen idee hoe ik erachter kan komen wat voor rol hij heeft gespeeld.
Misschien moet ik het maar gewoon letterlijk vragen. 'Heeft hij je pijn gedaan?'
'Jíj hebt me pijn gedaan,' snauwt ze terug.
Ze is te boos op me nu - en dat kan ik haar niet kwalijk nemen - dus het heeft geen enkele zin om dit gesprek nu te voeren. 'Dat spijt me,' zeg ik nogmaals. 'Als er iets is waarmee ik het goed kan maken, dan moet je het me zeggen.'
'Ja, er is wel iets…' Ze heft haar hoofd, haalt haar neus omhoog en kijkt me met haar rooddoorlopen ogen aan. Ze ziet er gebroken uit en dat is verdomme geheel mijn schuld. 'Laat me gaan.'