Isabel

Voor een aantal langzame seconden vraag ik me af of James mijn moeder wel gehoord heeft, aangezien zijn greep op zowel mijn bovenarm als mijn kaak niet verslapt en zijn lichtgroene ogen woedend in de mijne blijven kijken. Ik weiger zelf ook om weg te kijken, want ondanks het incident van een paar dagen geleden ben ik niet bang voor hem.
Uiteindelijk laat hij de hand om mijn kaak zakken en verplaatst zijn blik zich richting mijn moeder. Helaas is die net zo woedend als hoe hij naar mij keek. ‘Met alle respect, mevrouw…’ zijn toon betuigt alles behalve respect en ik houd mijn hart vast voor wat hij nog meer tegen haar gaat zeggen of doen, ‘maar je dochter moet af en toe voelen dat ze niet tegen iedereen haar grote bek open kan trekken.’
Mijn moeder spreekt absoluut geen vloeiend Engels, maar aan haar omhooggeschoten wenkbrauwen en opengevallen mond is duidelijk te zien dat ze wel elk woord uit James’ mond heeft verstaan. En ze is er, op zijn zachts gezegd, niet blij mee. ‘Respect?’ vraagt ze op een hoge toon. Er komt een vreemd lachje uit haar mond, waardoor ik niet goed weet of ze bang of woedend is, waarschijnlijk een combinatie van beiden. ‘Jij komt hier in míjn huis en valt míjn dochter zo aan, dus hoe durf jij over respect te praten?!’
‘Ze heeft het blijkbaar niet van een vreemde, aangezien jij…’
O mijn god, ik heb het gevoel dat dit helemaal fout gaat, als ik niet meteen ingrijp. Het enige – en domme – wat in mij opkomt om dit te onderbreken is met mijn vuist tegen James arm slaan. ‘Kappen nu!’
Hij valt stil en richt die zilveren parels nu weer op mij, met een blik die niet veel goeds voorspelt. Zijn woede is overduidelijk en zou mijn temperament misschien moeten bedaren, me misschien bang moeten maken, maar het doet iets geheel anders.
Hoe fout het misschien ook is op dit moment, maar ik raak opgewonden van deze blik.
Ik schraap snel mijn keel en probeer mijn aandacht snel terug te verleggen richting de dreigende sfeer die in onze keuken hangt. ‘Mama, alsjeblieft, houd hiermee op!’
‘Ik?!’ roept mijn moeder met een omhoog geschoten stem. Haar wijsvinger drukt tegen haar borstkas, haar wenkbrauwen schieten omhoog richting haar haargrens. ‘Isa, dit is verdorie míjn huis en jij komt hier met een of andere…’ Ze maakt een zwaaiende beweging met haar arm in de richting van James, die op zijn zachts gezegd oneerbiedig is. Ik hoop met heel mijn hart dat James dat niet gezien heeft. ‘Ik weet niet eens hoe ik hem moet noemen. Uitschot komt waarschijnlijk het dichtst in de buurt!’
‘Mama!’ roept ik ontsteld, terwijl ik haar met grote ogen aanstaar. Ik kan niet begrijpen hoe ze zoiets gemeens durft te zeggen en ik ben zo enorm blij dat James geen woord Nederlands verstaat.
‘Niks te mama, Isa. Het is verdorie de waarheid!’ Ze stormt langs ons de keuken binnen richting het koffiezetapparaat, waar haar vers gezette kop koffie nog steeds staat te dampen. Tijdens het passeren werpt ze James nog een minachtende blik toe. ‘Als je maar niet denkt dat je hier samen met hem kunt intrekken. Ik wil zoiets niet in mijn huis hebben.’
‘Mama!’ gooi ik er nog een keer uit. Ditmaal klink ik echter als een kleuter die zijn zin niet krijgt en ik kan wel janken, zodra het woord mijn mond heeft verlaten. Ze praat verdomme over hem alsof hij een beest is in plaats van een mens van vlees en bloed. En ze kent hem niet eens, dus ik vraag me af waar ze haar assumpties op baseert. ‘Dat meen je niet! Hij kent hier verder helemaal niemand en ik…’ Ik wilde zeggen dat ik van hem hou — ook al zijn dat best impulsieve woorden. Ik ken hem zelf ook nog helemaal niet zo goed, dus houden van is wellicht wat overdreven op dit punt van onze prille relatie.
Ik krijg echter de kans niet om die woorden uit te spreken, want ze onderbreekt me door streng te roepen: ‘Nee, Isabel!’ Ze pakt de dampende kop koffie onder het koffiezetapparaat vandaan en draait zich weer om. ‘Ik heb geen zin een of andere kopie van je vader hier over de vloer te hebben. Jij bent hier welkom, dat weet je, maar niet met hem.’
Ik knipper een paar keer met mijn ogen, om te verwerken wat ze allemaal zegt. ‘Hij is helemaal geen kopie van papa,’ antwoord ik hoofdschuddend, al zetten haar woorden me eerlijk gezegd wel ongewild aan het denken. Daarnaast kwetst ze me ook behoorlijk, door haar woorden met een bepaalde walging uit te spreken. Ik weet dat zij en mijn vader geen beste vrienden waren, maar ze zou iets meer rekening kunnen houden met mijn gevoelens, aangezien ik hem nog elke dag mis. ‘Dat is echt de grootste onzin!’
‘O, werkelijk?’ Ze lacht op een bespottelijke manier. ‘Misschien moet je je ogen eens wat beter openen, Isa.’ Na die woorden verlaat ze hoofdschuddend de keuken, waarna ze me nog naroept: ‘Hij blijft niet hier!’
Ik grom van ergernis en stamp als een klein kind tegen de vloer. ‘Kutwijf,’ mompel ik in mezelf. Mijn blik gaat naar James en het is meteen duidelijk dat de woede van zojuist nog niet is weggezakt. Ik weet niet zo goed wat ik tegen hem moet zeggen, behalve: ‘Je mag niet hier blijven. Ze is behoorlijk onredelijk bezig.’
‘Ze is een kutwijf,’ zegt hij.
Mijn ogen sperren zich open en ik sla nogmaals met mijn vuist tegen zijn arm. Ondanks dat ik het woord zelf net ook in mijn mond heb genomen, in een andere taal weliswaar, kan ik het absoluut niet waarderen dat hij mijn moeder zo noemt. ‘Je hebt het verdomme wel over mijn moeder!’
‘Dat verandert niets aan het feit…’ hij zet een stap naar voren en dwingt mij daarmee naar achteren, waardoor ik met mijn rug tegen de muur opbotst, ‘dat ze…’ zijn bovenlichaam leunt voorover en zijn mond belandt vlak naast mijn oor. Er schiet een huivering van de onderzijde van mijn rug omhoog naar mijn nek. ‘… een kutwijf is.’ Bij het uitspreken van die laatste woorden, vlijen zijn lippen langs een plekje vlak onder mijn oor en zijn warme adem laat een dun, vochtig laagje op mijn huid achter.
Ik voel dat mijn ademhaling verzwaart en de spieren aan de bovenzijde van mijn dijbenen onwillekeurig samenknijpen. Verdomme. Het is overduidelijk dat hij dit opzettelijk doet, want ik kan onmogelijk voor hem verbergen hoe hevig mijn lichaam op hem reageert.
‘Wat is er, Isabel?’ vraagt hij op een zogenaamd schijnheilige toon. Hij positioneert zijn lichaam zo tegen mij aan, dat zijn rechterbeen tussen mijn benen drukt. Door de duwende beweging de hij vervolgens maakt, ontlokt hij bijna een kreun bij me. ‘Word je hier een beetje geil van?’
‘Nee.’ Mijn stem klinkt echter hijgend en de rode blossen die op mijn bleke wangen ontstaan, verraden hoe heet ik het plotseling heb.
Ik wil boos op hem zijn, echt… maar het lukt me gewoon niet. Mijn boosheid verdwijnt meteen naar de achtergrond als hij dit soort dingen doet en alles wordt dan overheerst door opwinding. Hij maakt me nog steeds zo verdomde zwak — en dat haat ik.
‘Dat is jammer.’ Hij zet meteen een stap naar achteren en laat mij verhit achter tegen de muur van de keuken. De geamuseerde en zelfvoldane blik waarmee hij naar me kijkt, laat een huivering achter die aanvoelt als een koude windvlaag. Het is onmogelijk voor mij om dit spel te winnen, aangezien hij verdomde goed weet hoe zwak ik ben. ‘Waarom kijk je zo, schatje?’
Ik knijp mijn ogen samen en doe alsnog een poging om zijn spel mee te spelen. ‘Hoe kijk ik dan, Jamie?’
‘Alsof je fucking hard geneukt wilt worden.’
Ik probeer spottend te lachen, maar het klinkt eerder als een vreemde kreun. ‘Dat heb je dan toch echt verkeerd geïnterpreteerd.’ Mijn paardenstaart zwiept opzij en ik doe een poging om als een of andere diva de keuken te verlaten. Ik kom echter niet verder dan een paar stappen, aangezien ik daarna aan mijn haren naar achteren word getrokken. ‘Ah, Jamie, doe…’
Mijn mond wordt bedekt door de zijne en meteen gevuld door zijn tong. De vuist waarin mijn paardenstaart zich bevindt, houdt me op mijn plek – alsof ik ergens anders zou willen zijn op dit moment – terwijl hij mijn mond verslindt.
Zonder zijn mond los te maken van de mijne, trekt hij me mee richting het uiteinde van het aanrecht. Wanneer we daar aankomen laat hij mijn mond los, zodat ik eindelijk een beetje op adem kan komen. De hand in mijn haren houdt me in een vreemde positie achterover gebogen en zijn gezicht zweeft vlak boven het mijne. Ik ben weer volledig aan hem overgeleverd en aan de blik in zijn ogen te zien, bevalt die onderdanige positie hem wel.
Ik voel dat hij aan de loszittende broek, die ik tijdens onze reis hiernaartoe aan had, begint te trekken en een kort moment later sta ik met mijn onderkant ontkleed in de keuken. ‘Jamie, wat nou als…’ Hij tilt me omhoog, zodat ik met mijn blote billen op het koude, granieten aanrechtblad terechtkom. ‘…mijn moeder terugkomt?’
Hij negeert mijn vraag en tot overmaat van ramp trekt hij vervolgens mijn broek en slipje over het resterende deel van mijn benen, waardoor ik pas echt naakt ben. Het kan hem waarschijnlijk geen zak schelen dat mijn moeder of wie dan ook kan binnenkomen, want hij lijkt een missie te hebben.
Hij grijpt mijn enkels vast en tilt ze op, waarna hij me zowat dubbelvouwt, door ze richting mijn hoofd te brengen. Het heeft geen enkele zin om tegen te stribbelen, want ik ben net een lappenpop als hij me vastheeft. Met de onderarm van zijn linkerarm houdt hij mijn enkels op hun plek, terwijl hij zijn rechterhand richting mijn volledig blootgestelde vagina brengt. Ik voel me op dit moment naakter dan naakt en als ik niet midden in de keuken van mijn moeder zou liggen, zou ik dat misschien best opwindend vinden.
‘Jamie, dit kan écht niet!’ Ik probeer mijn benen te bewegen, zodat ik hopelijk onder hem vandaan kan kronkelen. Uiteraard is dat tevergeefs, want hij gaat ononderbroken verder met waar hij mee bezig was. ‘Mijn moeder maakt me af.’
‘Schatje, je weet toch…’ Ik voel hoe zijn vingers me penetreren en ook hoe mijn lichaam er meteen op reageert. Mijn spieren trekken rondom hem samen, alsof ze bang zijn dat hij die plek meteen weer gaat verlaten. ‘…dat je moeder niet degene is voor wie je bang moet zijn.’
‘Jamie, alsjeblieft,’ smeek ik hem. Ik kan de angst om betrapt te worden gewoonweg niet loslaten. Hij mag me op mijn billen slaan, het liefst ook nog heel hard, maar dit gaat me echt te ver. Ik houd mijn seksleven graag privé. ‘Dit is niet mijn ding.’
Hij grinnikt en drukt zijn vingers dieper bij me naar binnen. ‘Je bent anders wel verdomde nat, Isabel.’
‘Ik…’ O mijn god. Hij drukt zijn mond tegen mijn clitoris en cirkelt er met zijn tong omheen, terwijl zijn vingers zich nog steeds diep in mij begeven. ‘Jamie… ik… O god…’ Er komt geen logisch woord meer uit mijn mond en het feit dat we in de keuken van mijn moeder zijn, interesseert me opeens een stuk minder.
‘Wil je nog steeds stoppen?’ mompelt hij met zijn gezicht nog steeds tussen mijn benen. De geamuseerdheid weerklinkt net iets te duidelijk door in zijn toon. Eikel. Dit was verdomme een oneerlijk spel vanaf het begin. ‘Of moet ik misschien toch verdergaan?’
‘Hm-mm.’ Ik klem mijn vingers zo stevig om de rand van het aanrechtblad dat mijn knokkels wit kleuren en ik bijt op mijn lip, om te voorkomen dat ik te hard ga kreunen. ‘Ah, wat de fuck!’ gil ik alsnog, omdat die klootzak me gewoon gebeten heeft. Ik weet niet eens precies waar, want het doet momenteel overal pijn. ‘Je bent gestoord!’
‘O, reken maar.’ Hij komt overeind, trekt zijn vingers uit me terug en stopt ze vervolgens in zijn mond, om mijn opwinding er vanaf te likken. ‘Doe niet alsof je dat erg vindt.’
Zijn onderarm verdwijnt voor mijn enkels, waardoor ik eindelijk weer in een iets comfortabelere positie lig. Het is echter maar van korte duur, want nadat hij zijn broek een klein stukje naar beneden heeft geschoven, vervangt hij zijn vingers door zijn erectie en worden mijn enkels weer beetgepakt en naar achteren gedrukt.
Mijn binnenste spieren spannen zich automatisch aan, alleen komt dat ditmaal niet door genot, maar door paniek. ‘Condoom!’
‘Het is lekkerder zonder,’ antwoordt hij, terwijl hij ongestoord verder bij me naar binnen dringt. ‘Een paar dagen geleden vond je het ook niet erg.’
We hebben inderdaad op zijn boot ook zonder condoom seks gehad en op dat moment dacht ik er ook niet over na. Nu denk ik er echter wel over na en ik wil gewoonweg geen enkel risico lopen. ‘Nú wel!’
Hij lacht slechts en verandert verder niets aan het feit dat hij onbeschermd bij me naar binnen stoot. O shit. In deze positie komt hij dieper dan ooit in me en ik weet op dit moment nog niet zo goed of ik het fijn of ongemakkelijk vind, omdat mijn spieren zich nog te strak aanspannen.
‘Jamie…’ jammer ik.
‘Sst.’ Hij laat mijn enkels los en leunt met zijn bovenlichaam naar voren, waardoor hij vlak boven me zweeft. Hij legt een van zijn handen over mijn mond heen en fluistert: ‘Straks hoort je moeder ons nog.’ Zijn andere hand brengt hij tussen onze lichamen in naar beneden. ‘Kom voor me, Isabel. Nu.’
Zijn vingers bewegen razendsnel over mijn gezwollen klit en ik heb geen andere keuze, dan precies te doen wat hij van me vraagt. Zijn andere hand dempt mijn gil en ik ben op dit moment dankbaar dat hij zo’n eikel is om mijn mond te bedekken.
Terwijl ik snel in- en uitadem met zijn hand nog steeds over mijn mond en mijn hartslag probeer te bedaren, vindt hij ook zijn hoogtepunt. Zijn zaad belandt in me, terwijl ik dat helemaal niet wilde.
‘Je bent van mij, Isabel…’ Hij trekt zich uit me terug, maar vervangt de leegte meteen weer door een van zijn vingers. Ik voel zijn zaad uit me lopen en ik moet echt niet vergeten om zometeen het aanrecht schoon te maken. ‘…en ik wil je niet met condoom neuken.’ Blijkbaar moet hij toch nog even zijn punt duidelijk maken en dat doet hij door zijn vinger weer uit me terug te trekken en richting mijn gezicht te brengen. Hij verwijdert zijn andere hand en smeert zijn met sperma besmeurde vinger uit over mijn lippen. ‘Begrepen?’
‘Nee, niet begrepen!’ Ik druk mijn tanden in zijn vinger, waardoor hij zijn hand terugtrekt en ik mezelf onder hem vandaan kan wurmen. Ik kan hem wel slaan op dit moment. ‘Fuck jou, Jamie.’