Isabel

Acht jaar geleden

Ik ga met mijn wijsvinger langs de slagroom van mijn verjaardagstaart en steek de zoete, witte massa vervolgens in mijn mond. Mijn moeder loopt op dat moment net de keuken binnen en laat op een overdreven manier haar mond openvallen, alsof ze me betrapt heeft op iets heel ergs. Ik pers mijn lippen op elkaar om mijn lach in te houden en strijk nogmaals met mijn vinger langs de slagroom, waarna ik nog een flinke klodder in mijn mond stop.
‘Kleine ondeugd,’ grinnikt mijn moeder en ze doet vervolgens precies hetzelfde met haar eigen vinger. Zodra ze haar vinger in haar mond stopt, kreunt ze gelukzalig. ‘Hm-mm. Die taart is echt heerlijk, hè?’
Ik knik enthousiast en neem nog een dosis slagroom. ‘Ik ben trouwens niet meer klein, mama. Ik ben al twaalf nu.’
‘Twaalf, ja. Pff.’ Ze prikt me plagend in mijn zij, waardoor er een giechel uit mijn mond ontsnapt en ik heen en weer kronkel op mijn plek. ‘Een echte pubermeid!’
‘Ik ben helemaal geen puber!’ Ik sla zogenaamd protesterend met mijn platte hand tegen haar arm en we lachen allebei. Mijn vrolijke bui wordt echter al vrij snel overgenomen door mijn onzekerheid. ‘Zo vervelend ben ik toch niet?’
‘Ach, nee, liefje.’ Mijn moeder slaat haar arm om mijn schouders en drukt een kus tegen mijn haren. ‘Ik maakte maar een grap. Jij bent mijn lieve, kleine Isa en dat zul je altijd blijven.’
Mijn mond glimlacht automatisch, want ik vind het altijd fijn als mijn moeder dit soort dingen tegen me zegt.
‘Heb je genoten van je dag, lieverd?’
Ik knik, want het was echt een geweldige verjaardag — misschien wel de beste ooit. ‘Ik vind het alleen jammer dat papa er niet bij kon zijn.’
‘Ik weet het.’ Mijn moeder drukt nogmaals een kus tegen mijn haren en laat mijn schouders vervolgens weer los. Ze vindt het nooit fijn om over mijn vader te praten en ik merk nu ook dat ze iets zoekt om zichzelf af te leiden, door een paar vieze gebaksbordjes op elkaar te stapelen en naar de vaatwasser te brengen. ‘Volgende maand is hij weer in Nederland en dan kunnen jullie een dagje samen iets leuks doen.’
Mijn vader werkt veel en ik doe mijn best om dat te begrijpen, maar soms vind ik het wel heel erg jammer. Ik heb hem al een half jaar niet gezien en nu heeft hij dus ook nog mijn verjaardag gemist. Gelukkig heeft hij me vandaag wel even gebeld om me te feliciteren.
‘Bedankt voor vandaag, mama.’ Ik loop op haar af en druk een kus op haar wang. Ik ben zo blij dat mijn moeder niet net zoveel als mijn vader werkt en wel tijd heeft voor het vieren van mijn verjaardag. ‘En dat je er altijd bent.’
‘Ach, liefje.’ Ze trekt me in een innige knuffel, waarbij ze me bijna fijnknijpt. Ik vind het altijd prettig als ze me zo stevig vasthoudt. Het geeft me een geborgen gevoel. ‘Daarvoor hoef je me niet te bedanken. Ik zal er altijd zijn. Beloofd.’
‘Ik ga mijn tanden poetsen,’ zeg ik, als we inmiddels al een paar minuten in de keuken staan te knuffelen. Het is al ver voorbij mijn bedtijd. ‘Ik moet maar eens gaan slapen.’
‘Waar heb ik toch zo een lieve dochter aan verdiend?’ zucht mijn moeder en ze geeft me een liefkozend klopje tegen mijn billen, terwijl ik wegloop. ‘Slaap lekker, liefje. Ik hou van je.’
‘Ik ook van jou.’
Ik loop naar boven en trek in de badkamer mijn nachthemd aan, waarna ik mijn tanden poets en mijn gezicht was. Op het moment dat ik met een handdoek de waterresten van mijn gezicht aan het vegen ben, gaat plots de deur open en steekt Joey zijn hoofd naar binnen.
‘O, Isa. Hey.’
Ik ga er vanuit dat hij meteen weer vertrekt, nu hij ziet dat de badkamer bezet is. Het is daarom best vreemd dat hij naar binnen komt en de deur achter zich op slot draait. Ik zoek er echter niets achter, want misschien draaide hij het slot er gewoon automatisch op.
‘Heb je een leuke verjaardag gehad?’
Ik knik en hang de handdoek over het droogrekje. ‘Het was écht heel leuk. Heb je de nieuwe laptop gezien die ik heb gekregen?’
‘Ja, nice.’ Hij glimlacht, maar hij gedraagt zich vreemd. Ik weet niet precies wat het is, maar het lijkt alsof hij zich een beetje ongemakkelijk voelt of ergens heel zenuwachtig voor is. Misschien heeft hij morgen een belangrijke toets of zo. ‘Ik heb je mijn cadeautje nog niet gegeven.’
‘Heb jij een cadeautje voor me?’ Ik klap in mijn handen van vreugde, want ik ben nou eenmaal dol op cadeaus en verrassingen. ‘Wat dan?’
Normaal gesproken krijg ik nooit een cadeau van Joey en Megan, want onze ouders regelen dat soort dingen altijd. Dat was echter vroeger en misschien is het nu wel gebruikelijk, aangezien we nu ouder zijn — Joey is al vijftien en ik twaalf.
‘Het is een verrassing, dus je moet je ogen dicht doen.’
Ik sluit meteen enthousiast mijn ogen en sta bijna letterlijk te trappelen van enthousiasme. Wanneer ik echter zijn lippen tegen mijn wang voel, open ik ze meteen weer. ‘Wat doe je?’ vraag ik, terwijl ik met mijn hand over mijn wang veeg, die een klein beetje nat voelt van Joey’s lippen.
‘Ik feliciteer je,’ antwoordt hij doodnormaal. ‘Je bent toch jarig?’
‘Eh… ja.’ Toch voel ik me raar. Joey is mijn broer, niet mijn echte broer weliswaar, maar we zijn nooit zo close geweest dat we elkaar kusjes gaven. ‘Ik weet niet of ik dit wel zo leuk vind.’
‘Jawel.’ Hij loopt langs me, zodat hij achter me komt te staan. Ik vang nog net een glimp van mezelf op in de spiegel, voordat hij mijn ogen met zijn hand bedekt. ‘Het is iets leuks, écht.’ Zijn mond bevindt zich vlakbij mijn gezicht, waardoor ik zijn warme adem tegen mijn wang voel. Hij ruikt een beetje naar bier, terwijl ik zeker weet dat hij van Gerard geen alcohol mag drinken. Zijn lippen belanden alweer op mijn wang. ‘Je bent zo lief, Isa.’
Het vreemde gevoel in mijn onderbuik vertelt me dat er iets niet klopt en dat ik moet vluchten. Om de een of andere reden sta ik echter aan de grond genageld, terwijl ik voel hoe zijn lippen en handen me op meerdere plekken van mijn lichaam aanraken.
Ik wil dit helemaal niet, maar toch doe ik niks.
Had ik maar geweten dat dit ging gebeuren, dan was ik niet zo lief geweest en stond ik nu misschien nog in de keuken, mijn met slagroom besmeurde vingers af te likken. Op dat moment was ik nog onschuldig en een kind… maar nu niet meer. Binnen een paar minuten wordt dat allemaal van me afgenomen.
Mijn beste verjaardag ooit wordt plots overschaduwd door deze gebeurtenis.
Alles wordt overschaduwd door deze gebeurtenis.
Mijn relatie met Joey is vanaf nu nooit meer hetzelfde, evenals de relatie met mijn moeder en mijn stiefvader. Dat kan ook niet, want ik ben niet meer dezelfde persoon als ik voor vandaag was.
Ik ben vanaf nu beschadigd.